NC ลอเรล [Chanbaek] :: 10

#ลอเรลชบ ตอนที่ 10 ตัวตน

          สาดเทความเกี้ยวกราดทั้งหมดลงบนฝ่ามือ แล้วบีบคั้นหัวไหล่มนให้จำยอม ชานยอลเหวี่ยงอีกลงบนเตียงขนาดเล็ก เตียงโครงเหล็กเก่าๆแทบทรุดยามร่างใหญ่ใช้อารมณ์รุนแรง แบคฮยอนพยายามจะลุกขึ้นสู้แต่ก็อ่อนแรงด้วยทั้งพิษไข้และกำลัง ดวงหน้าสวยได้แต่เพียงเบี่ยงหนีเอาตัวรอดจากริมฝีปากร้ายให้พ้นๆ

“อยู่นิ่งๆ” มือใหญ่จับเข้าที่คางมน บังคับให้มองจ้องตากัน มีชั่วครู่ที่ชานยอลเห็นแววตาของคนใต้ร่างแล้วนึกถึงความรู้สึกของตัวเอง ช่วงเวลาที่เขาชื่นชอบเมื่อได้อยู่ใกล้ๆแม้อีกคนจะเป็นแค่เด็กซ่องแสนสกปรก แววตาที่เขาหลงชอบ

แต่เมื่อนึกถึงคำพูดเจ็บแสบ ชานยอลก็ต้องสะบัดหน้าไล่ความคิดทิ้ง มือหนาบีบคางมนให้เปิดออกแล้วตะบมจูบรุนแรง แทรกลิ้นเข้าไปอย่างป่าเถื่อน แล้วกัดริมฝีปากสวยอย่างเอาแต่ใจ

“อื้อ” แบคฮยอนร้องท้วงในลำคอยามถูกช่วงชิงลมหายใจ ความรู้สึกตอนนี้ทั้งเกลียดและขยะแขยงทุกสัมผัสที่กำลังหยาบโลนบนร่างกายของตน เอวเล็กภายใต้ร่มผ้าถูกฟ้อนเฟ้นจนเจ็บปวดไปหมด มือทั้งสองข้างก็ถูกจับรวบไว้เหนือหัวให้สิ้นฤทธิ์ ขาน้อยถูกคร่อมทับด้วยหน้าขาแข็งแกร่ง ดิ้นเอาตัวรอดท่ามกลางคนที่ข่มเหง

ภาพของแม่ในห้องครัววันนั้นถูกซ้อนทับขึ้นมา…

“ฮึก” …ไม่ อย่าทำ ได้โปรด

“แบคฮยอน…” ชานยอลหยุดการกระทำเมื่อสัมผัสได้ว่าคนในอาณัติกำลังเปลี่ยนแปลงไป ไม่อยากจะยอมรับว่าเป็นห่วงมากแค่ไหน ใบหน้าหล่อผละออกมามอง แบคฮยอนมีอาการชื้นเหงื่อและหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด ร่างสูงตั้งท่าจะลุกออกเพื่อดูแลอีกคน แต่พอขยับถอยห่างเพียงนิดมือเรียวจากคนสวยก็ฟาดมาบนแก้มของเขา

เพียะ…

“แล้วนายจะต้องเสียใจแบคฮยอน”

ชานยอลเปลี่ยนความคิดแล้วแนบกายลงไปใหม่ ครานี้มือหนาดึงกระชากเสื้อผ้าทุกชิ้นที่ขวางทาง ไม่ว่าจะของตัวเองหรือของอีกคน ก้มลงป้อนจูบร้อนแล้วเบิกทางหวานอันน้อยนิดให้ขยายออก ความโมโห ความโกรธ บดบังรสชาติหวานหอมทุกอย่าง มีเพียงความใคร่ ความราคะที่ก่อตัวขึ้น เป็นครั้งแรกที่ช่างเจ็บปวด ไม่น่าจดจำ      

“อึก..” เส้นเอ็นหนาบนลำคอและเอ็นร้อนขนาดใหญ่โตด้านล่างกระตุกพร้อมกันยามสอดใส่ ความคับแน่นและรุ่มร้อนของแบคฮยอนทำให้ชานยอลกัดฟันข่ม เขาดันขาอ่อนให้เปิดกว้างมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมแล้วกดส่วนปลายให้เน้นเขี้ยวเน้นฟันกับผนังเนื้อนุ่มของอีกคน คนที่ไม่เคยเลือดเข้มจึงไหลเยิ้มออกมา

“ฮึก เจ็บ..” คนที่สิ้นสติร่ำร้อง แบคฮยอนไม่ได้หมายความถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับร่างกายของตนเพียงอย่างเดียว ร่างเล็กมองเห็นแม่ที่โดนข่มขืนไปพร้อมกัน ภาพโหดร้ายเกินไปสำหรับเด็กน้อยวัยนั้นกำลังคอยหลอกหลอนอยู่ทุกขณะ นิ้วเรียวจิกต้นแขนตัวเองทั้งสองข้างจนเป็นทางยาวเพื่อระบายความรู้สึกเจ็บและหวาดกลัว

“อ่ะ” ท่ามกลางความสุขสม ชานยอลเอาแต่ตักตวงความกระสันโดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่ตนบังคับใจกำลังทำร้ายตัวเองอยู่

ร่างสูงหลับตาลงแล้วเชิดหน้าขึ้นสูงยามกระแทกกระทั้น สอดใส่สร้างความหวาบหวิวให้แต่ตนเอง

เสียงเนื้อหนันกระทบกันกังวานห้องพักแสนเล็ก เตียงน้อยไร้พลังทรงตัวเคลื่อนกระทบผนังกึกกัก กายหนาหาความสุข กายเล็กทรมานจนจุกไม่สามารถเปล่งเสียงใดๆได้ ในขณะที่ชานยอลเอาแต่ส่งเสียงครางต่ำในลำคออย่างพออกพอใจ เร่งเร้าจนเสียวซ่านไปทั้งตัว

“อีกนิด..” สบถกับตัวเองก่อนซอยสะโพกหนา ถูไถเอ็นร้อนจนสุดความยาวเร่งให้เอาออกมา “อา..” 

ส่งเสียงเมื่อน้ำรักปลดปล่อยออกหมดกาย มือหนายกบั้นท้ายกลมกลึงให้รับหยาดเชื้อพันธุ์ให้เต็มที่ จูบลงบนต้นขาที่ยกขึ้นมาก่อนก้มมองช่องทางรักที่ยังเชื่อมต่อกับตน

“หึ…” ชานยอลชอบใจที่ได้เห็นว่าในกายอีกคนตอนนี้กำลังดูดดุนของๆตนอยู่ แม้จะไร้เสียงครางแสนหวานหู แต่เขากับมีความสุขมากแบบที่ไม่เคยมีกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน มันพองอยู่ข้างในหัวใจจึงอดยิ้มกว้างไม่ได้  ตั้งใจจะก้มลงไปหาใบหน้าสวยเพื่อตักตวงความนุ่มหวานที่ละเลยเพราะทิฐิ แต่พอได้เห็นอีกคนกำลังกรีดเนื้อตัวเองด้วยกรงเล็บ ร่ำไห้เต็มไปด้วยหยาดน้ำตามากมายก็ตกใจ รีบคว้ามือบางที่ทำร้ายตัวเองออกให้ห่าง

“ทำอะไรของเธอ” เอ่ยถามด้วยความหงุดหงิด เขาหวงร่างกายทั้งหมดของคนตรงหน้า ความรู้สึกเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเพิ่มขึ้นรุนแรงอย่างห้ามไม่อยู่ ยิ่งเห็นว่าสวยก็ยิ่งหวง จนไม่อยากให้ออกไปไหนทั้งสิ้น

แบคฮยอนเป็นเมียของเขา

“ฮึก..” คำตอบที่ได้รับกลับเป็นเพียงน้ำตาและเสียงสะอื้น แววตาของแบคฮยอนไม่มีอีกคนอยู่เลยด้วยซ้ำ

“เธอ..” เมื่อได้เห็นความว่างเปล่าในแววตาสวย ชานยอลก็เริ่มคิดถึงสาเหตุที่ทำให้ร่างเล็กต้องกลายเป็นเด็กสกปรกอยู่ในซ่อง ทั้งที่คิดไว้บ้างแล้วว่าอาจเป็นเพราะร่างเล็กเป็นลูกของหญิงขายบริการที่แม่ไม่อยากให้โดนขายด้วยเลยปกปิดลูกไว้ แต่ทำไมชานยอลถึงคิดมากกว่านั้น ดวงตาสะท้อนแสงเศร้านี่ต้องมีอะไรที่มากกว่านั้นแน่

“อย่าร้อง..” กดปลายนิ้วใหญ่ปัดเช็ดน้ำตา อาจเพราะเห็นอีกคนร้องไห้หรืออะไรในใจก็ตามแต่ ชานยอลประคองแผ่นหลังบางขึ้นมาโอบกอด ให้อีกคนได้นั่งบนตักเขาแล้วปลอบประโลม

แต่เพราะจุดเชื่อมต่อยังไม่ได้คลายออก ยิ่งพออยู่ในท่านี้แล้วอีกคนตัวสั่น เลือดในกายหนุ่มก็เกิดวิ่งพล่าน ยิ่งยามอีกคนโยกตัวลงมาสะอื้นแท่นเนื้อร้อนก็อยู่ในท่าพร้อมรบ

“อ๊ะ..”  คราวนี้เหมือนอีกคนจะรู้สึกด้วย แบคฮยอนร้องคราง ชานยอลรีบซบหน้ากับไหล่บางพลางกอดรั้งร่างเล็กไว้แน่นกลัวหลบหนี ปืนใหญ่ในกายอีกคนอยากจะขัดแย่เต็มที แต่เขาจะไม่รุนแรงเหมือนครั้งแรก

มาเฟียหนุ่มกดจูบแผ่วเบาทั่วกายสวย ร่างกายนี้ช่างน่าลุ่มหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น ชานยอลเริ่มต้นใหม่ด้วยความละเมียดละไม ริมฝีปากหนาพร้อมลิ้นร้อนลากไล้ปลุกปั่นอารมณ์หวามให้ก่อตัว แบคฮยอนเอนตัวอ่อนเมื่อโดนเล้าโลม กายหนาเสือกตัวตนเข้าไปช้าๆก่อนดึงรั้งออก ร่างเล็กสะดุ้งโหยงแล้วจิกรอยแผลลงบนลำคออีกคน

            “แบบนี้ล่ะ อื้ม..” ร่างสูงพึมพำ อย่างน้อยแบคฮยอนก็ไม่ได้จิกเนื้อตัวเอง ถ้าเป็นเรื่องทำร้ายกันด้วยเรื่องบนเตียงแบบนี้ เขาพร้อมให้ข่วนลงมาได้เต็มที่

            ชานยอลขยับเนื้ออุ่นแข็งให้เชยชิมบทรักอีกครั้งที่หวานขึ้นกว่าเดิม แต่ทว่ามีความสุขไม่ต่างกัน ยอดถันสีชมพูสวยล่อตาล่อใจจนอดขยี้ด้วยมือทั้งสองข้างและริมฝีปากไม่ได้ เสียวซ่านทั้งข้างล่างที่เร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆและกระสันทั้งข้างบนที่โดนโลมเลีย แบคฮยอนค่อยๆโน้มตัวหงายหลังจนกลับไปนอนบนเตียงอีกครั้งโดยมีชานยอลที่ตามไปโถมกายใส่อย่างเร่งเร้าไม่ยอมห่าง กดจูบแนบชิดอย่างเอาใจ ตักตวงน้ำหวานในโพรงปากเล็กจนเกิดเสียงดังน่าอายแข่งกับเสียงขยับตัว

        “อ๊ะ..อ่ะ” ลากความสุขมาให้อีกคนได้ลิ้มลองสำเร็จ ปากเล็กร้องครางข้างใบหูเสียหวานฉ่ำ ร่างสูงยกยิ้ม เฝ้ามองใบหน้าสวยที่กำลังมีอารมณ์

สวย.. สวยจริงๆ

“ซี๊ด…เธอทำฉันเริ่มจะคลั่งอีกแล้ว แบคฮยอน” คำรามต่ำเสียงเบาแล้วเดินหน้าซอยสะโพกหนาใส่ ดุดันแท่งยาวสาวเข้าสาวออกจนคนรับความรุ่มร้อนบิดกายเสียวกระสัน แบคฮยอนไปถึงก่อนด้วยความไม่ประสา ก่อนกายหนาจะยังคงกระแทกกระทั้นอีกสักพักก่อนปลดปล่อยเต็มช่องทางเดิมจนล้นออกมา

และแม้แบคฮยอนจะสลบไปแล้วด้วยความเพลียและพิษไข้ บวกกับความอ่อนแอทางจิตใจ แต่ท่อนเอ็นหนายังคงไม่หยุดซุกซน กายใหญ่ขยับตัว สอดประสานไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

เสียงเคลื่อนไหวของเตียงดังก้องและไม่มีท่าทีจะหยุดลงง่ายๆในค่ำคืนนี้…

………….………….